Reacties van lezers

Ik ben erg onder de indruk van het boek. Prachtige foto’s.

Dolf Douwes

Adolphe M. Douwes, auteur ‘Kroniek van een Nederlands-Indische geschiedenis’.

Geboren in 1923 in Malang. Zijn leven speelde zich zowel in Nederland als in Nederlands-Indie af. Na de oorlog studeerde hij in Nederland Chemie-techniek en was werkzaam bij D.S.M. te Geleen. Bij de verkoop van proceskennis was samenwerking met de Japanse ingenieurs noodzakelijk en werd als goed en prettig ervaren. Op verzoek van zijn drie dochters begon hij na zijn pensionering zijn. verschrikkelijke ervaringen uit de Japanse kampen op te schrijven, nuchter en zonder rancune. Een verhaal over vele mensen, plaatsen en gebeurtenissen. Via de digitale weg wist hij extra materiaal aan zijn verhaal toe te voegen.

Het persoonlijk archief van Dolf Douwes is in 2019 door zijn dochter Annette Douwes aangeboden aan het Indisch Museum van de Stichting Arjati in Breda.

Wat een prachtig verzorgd, informatief boek mbt de politionele acties in Nederlands-Indie.

Met bijzonder sfeervolle foto’s uit een alweer ver verleden.

Het meest ben ik echter geraakt door de liefde en het respect waarmee het tot stand is gekomen!

Annette Douwes
Antropologe

Vertrouw op jezelf, vertrouw op anderen en vertrouw op God.

Ik houd van jullie allemaal!

Be good and tell it!

LtGen Ted Meines

De middag van 20 september 2015 was een bijzondere middag omdat ik aanwezig was met mijn lief op de reünie van Indië-en Nw Guinea veteranen. De kern van de reünie was de presentatie van het geweldig mooie boek “Onbereikbaar Dichtbij”, waarin veteranen hun verhaal vertellen en anderen het verhaal van veteranen die er niet meer zijn.

Heel apart was, dat naast Luitenant Generaal Meines twee stoelen vrij waren waar ik op af ging en hem vroeg of ik naast hem mocht zitten. Hij antwoordde : “Maar natuurlijk jongen”. ( ik ben 87 jr, maar hij is 94jr oud!)

Behalve meerdere andere toespraken hield deze sterke man een toespraak die recht uit zijn hart kwam en veel indruk maakte. Jammer vond ik, dat geen gewone veteraan even mocht zeggen hoe dankbaar wij gewone stervelingen zijn voor deze reünie en het unieke boek.

Wim Jilleba

Niet zonder ontroering heb ik het boek ONBEREIKBAAR DICHTBIJ gelezen en de foto’s bekeken. Chapeau, oftewel Toppi Angkat, voor de initiatiefnemers Carel Banse en Marty Picauly en de tekstschrijver/redacteur Wies Groeneveld.

Het boek is een bijdrage aan het informeren over – en het levend houden, de geschiedenis van Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea en voorziet daarmee in een grote behoefte. Drempel laag, prettig leesbaar, veel foto’s van vroeger en prachtige foto’s van Glenn Siegers. Ook de lay-out van Franklin de Jezus klopt helemaal en past bij de strekking van het boek.

Wij weten en ervaren iedere dag dat het nuttig en noodzakelijk is dat verschillende culturen en groepen met elkaar in contact komen, elkaar informeren en elkaar leren begrijpen, en accepteren; dat is de weg naar een samenleving die door haar diversiteit kan boeien en verrijken. En terecht denkt men tegenwoordig dan meteen aan etniciteit en religie. Maar als welzijnswerker sta ik ook even stil bij de ontmoeting en uitwisseling hier, tussen generaties; een belangrijke en actuele thematiek in een digitaal tijdperk waarin het leven als steeds sneller wordt ervaren.

Het initiatief van Carel en Marty leidde tot de ontwikkeling van een intergenerationeel project met het boek als eindresultaat en product. Naast het compliment voor het boek gaan mijn gedachten dan ook naar het proces van de oude veteranen en die jonge studenten. Wat moet dat een geweldige ervaring zijn geweest en wat moeten er liefdevolle en emotionele momenten zijn geweest. Hoe goed moet het voor de veteraan gevoeld hebben dat er aandacht was, begrip, belangstelling, een luisterend oor. Louterend voor de veteranenziel en verrijkend voor de persoonlijke ontwikkeling en groei van de jonge student. Ik hoop dat het niet stopt maar dat deze journalisten in spe, datgene wat zij zelf ervaren hebben, kunnen uitdragen naar anderen. Ik wens hen veel succes bij hun studie en loopbaan!

De fototentoonstelling en de toespraken van Dhr. Hein Scheffer, Vz Veteranenplatform en Dhr. Leen Noordzij, Vz. VOMI.NL vond ik interessant. Het optreden en het woord van LtGen. b.d. Ted Meines leidde terecht tot een staande ovatie.

Een hartelijke groet aan allen die hebben bijgedragen aan ONBEREIKBAAR DICHTBIJ.

Sylvia Elders

Van de week geheel onverwachts een gesprekje gehad met een buurvrouw van Elisabeth, mijn schoondochter n.a.v. een krantenartikel dat zij naar mijn broer Carel had gestuurd. Zij toonde me een plekje in haar huis waar zij haar vader, die destijds als marinier in Nieuw Guinea heeft gediend eerde en waar een mooie zwart/witte foto van een militair in onberispelijk uniform aan de wand hing. Ze vertelde dat haar vader net als zoveel anderen naast hele mooie dingen ook veel ingrijpende ervaringen opgedaan. Veel van deze ervaringen heeft hij nooit gedeeld met zijn naasten, waardoor er veel onbeantwoorde vragen en onverwerkte emoties zijn ontstaan. Het heeft veel indruk op me gemaakt dat deze vrouw die wist van het bestaan van “Onbereikbaar Dichtbij” nog niet de kracht en moed heeft op kunnen brengen om het boek te openen. Teveel emoties en te ingrijpend, bang om dingen te herkennen of onder ogen te zien. Misschien dat ik eens samen met haar door het boek kan bladeren en elkaar eens aan te horen. In dat geval heeft “Onbereikbaar Dichtbij” wederom haar doel bereikt, namelijk generatiegenoten die worstelen met onbeantwoorde vragen en emoties over die tijd van toen, dichter bij elkaar te brengen.

Jos Banse

Ik laat op deze foto zien de drie raakvlakken die er zijn.

Als eerste raakvlak: mijn dienstplicht bij de Koninklijke Luchtmacht. Ik ben geen oorlogsveteraan, maar voel mij wel sterk verbonden met de vele dienstmakkers die ik in die tijd heb mogen ontmoeten. Nog steeds staan wij via diverse FB pagina`s met elkaar in verbinding en praten over zaken en belevenissen waar anderen geen weet van hebben. Nog altijd vind ik het jammer, speciaal voor mijn beide zoons, dat de dienstplicht afgeschaft is. Eigenlijk vertoon ik dezelfde symptomen als een veteraan, als ik hen thuis iets wil bijbrengen dan is het: ja hoor, komt ie weer met zijn soldatenverhalen. Ik heb zoveel beleefd maar kan het verhaal thuis niet kwijt. De dienst heeft mij voor een groot deel gevormd tot wie ik nu ben.

Het tweede raakvlak is het boek: Ik heb zojuist het gedeelte over de inzet in het voormalige Nederlands-Indië gelezen en ben nu al diep onder de indruk. Als dienstplichtig kok op de vliegbasis Volkel werkte ik samen met 2 kwartiermakers van de “7 december divisie” Gerrit en Piet, achternamen ben ik helaas na 30 jaar vergeten. Omdat ik serieuze interesse had ik hun verhalen hebben zij mij heel veel verteld. Vooral het verhaal van Piet dat hij met een doorgeladen revolver onder zijn kussen sliep is mij altijd bij gebleven. Bovendien hebben zij mij wegwijsgemaakt in de Indische keuken, waar de Luchtmacht zo bekend om was.

Het derde raakvlak is mijn missie op dit moment: een plaatsgenoot van mij is ook veteraan. Gerard de Leeuw, hij heeft dienst gedaan bij het 4de Bataljon Regiment Stoottroepen in Padang in Midden-Sumatra. Ik heb een tentoonstelling mogen maken over zijn dienstjaren in Indië voor de historische kring Laren en heb daarvoor zijn fotoalbum mogen gebruiken. Nu ben ik bezig om deze foto`s te digitaliseren en er een dvd van te maken zodat hij de foto`s beter kan bekijken. een klein gedeelte van het album ziet u aan de linkerkant van de foto. Ik zal hem dan ook uw boek schenken.

Van een andere plaatsgenoot (Jan Schenk 1929 – 2002) heb ik al een fotoreportage gemaakt en aan de familie geschonken. Ik kom uit een familiebedrijf en wij hadden veel plaatselijke veteranen onder onze klanten, sommige vertelden honderduit en andere bijna niets als ik hen naar hun ervaringen vroeg. Veel van deze “stille” jongens moeten verschrikkelijke dingen meegemaakt hebben, mijn grootvader zei dan dat ze mataklap waren geworden. Men sprak er gewoon niet over…..

Thijmen van der Zwaan

Bij de ontvangst van dit boek van Carel Banse (initiatiefnemer) en voorzitter van stichting ECDef door een (toevallige ontmoeting), of zoals mijn moeder altijd zei: “het lot” hebben geleid tot meerdere contacten in den lande als ook door het uitkomen van een nieuwe film “Klanken van oorsprong”.

Beiden kwamen voor mij op hetzelfde moment terwijl dit mooie boek al eerder uitgebracht was.

Belangrijk voor mij bij het lezen en kijken naar de foto’s van het boek “Onbereikbaar Dichtbij” over veteranen die in Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea hebben gediend, hebben voor mij verschillende betekenissen/gevoelens naar boven gebracht.

Een boek met een lach en een traan, een boek met een grote verbinding naar het verleden en een boek met een “rugzak” voor alle mannen en vrouwen die samen een inspanning hebben verricht voor het inzetten van vrede en vrijheid van anderen.

Verbinden met de meerdere generaties zodat iedereen op zijn of haar manier weet wat er allemaal heeft plaatsgevonden, als kleinzoon van mijn opa (Herman Ludwig) die ook gediend heeft als KNIL militair in Indonesië (en helaas dodelijk verongelukt is in Nederland) maken het boek tot een stukje geschiedenis dat ik nog niet wist. Opa was een muzikaal persoontje (naar ik gehoord heb) en speelde Hawaii gitaar. Door hem ben ik geïnspireerd om zelf muziek te gaan maken binnen de Indorock wereld.

Een periode met grotendeels alleen dienstplichtigen (in die tijd nog verplicht) gestuurd naar een ver land voor een missie en niet weten wat ze allemaal tegenkwamen op hun pad naar vrijheid. Bij ons thuis werd er nooit gepraat over deze periode en door dit boek heb ik geleerd dat ook jongere veteranen uiteindelijk de waardering ontvangen die zij verdienden.

Het is voor mij persoonlijk een boek dat verbindingen maakt door alle persoonlijke verhalen dichterbij te brengen en hier zijn de initiatiefnemers van Onbereikbaar Dichtbij succesvol in geslaagd, waarvoor mijn complimenten en grote dank.

Herman van der Velden (Danny Everett)

‘Onbereikbaar Dichtbij’ is erg mooi vormgegeven en bevat prachtige foto’s. Een mooi boek om een indruk te krijgen van hoe Nederlandse Indie-veteranen de dekolonisatieoorlog in Indonesië (en hun thuiskomst naderhand) hebben beleefd.

Emma Keizer, auteur ‘Oorlog in Indonesië. Dekolonisatie in gedenkboeken van Indie-veteranen’.

Emma Keizer

Deze veteranen Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea hadden-waarschijnlijk net als je vader- het ‘Heilig Vuur’ in zich om te strijden voor vrede en vrijheid voor anderen,” schrijft Carel Banse voor mij in het boek “Onbereikbaar dichtbij” over de ervaringen en lotgevallen van deze groep ‘oudere’ veteranen.

Mijn vader was zo’n veteraan. Net als de vader van Carel. Net als zovelen die verzeild raakten in een duister conflict. Hun problemen werden lange tijd onvoldoende onderkend. Mijn vader was altijd dichtbij, maar voor een stuk ook onbereikbaar. Als jonge man heeft hij een stukje van zichzelf achtergelaten op Java en in Nieuw-Guinea.

“Dit boek is een ‘hormat’ (eerbetoon) aan mijn vader en alle andere veteranen”, schrijft Carel. Dankjewel Carel Banse, voor dit prachtige boek met die treffende titel “Onbereikbaar dichtbij”. Precies zo was het!

Meer over het werk van Irene Grijpink, zie http://www.heilig-vuur.nl.

Irene Grijpink

Dankbaar en trots dat ik uit handen van Kolonel KLu b.d. drs. Carel Banse, persoonlijk het boek “Onbereikbaar Dichtbij” heb mogen ontvangen. Een boek dat ons meer laat weten over een periode die nog steeds voor maatschappelijke beroering zorgt.

Jeff Scipio

In dit boek zit zoveel tegelijk. Je komt heel dichtbij de persoonlijke verhalen van veteranen, en tegelijkertijd ook bij grotere geschiedenis van de veteranen van Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea, en zo ook bij hoe ‘wij’ hen hebben ontvangen naderhand. De emoties van de veteranen zijn voelbaar in de woorden. Het verrast me hoe weinig ik eigenlijk hier van wist en hoe absurd dat is. Het boek leest alsof het antwoorden zijn op de vragen die ik deze veteranen zelf zou stellen, en dit moet komen doordat de verhalen zijn geschreven door studenten die net als ik nog zo weinig wisten van dit thema. Een prachtig eerbetoon.

Auteur van het boek “Soldiers in Conflict, ondertitel: Moral Injury, Political Practices and Public Perceptions”.

Tine Molendijk MSc

Prima naslagwerk, mooie foto’s en verhalen.

Bertus Bouman

Een stukje geschiedenis waarvan velen weten dat deze heeft plaatsgevonden, weinigen over hebben kunnen, durven of willen praten, waar zeer velen mee te maken hebben gehad doch waar zeer weinigen zich überhaupt een voorstelling van kunnen maken wat de impact van dit stukje geschiedenis is geweest op meerdere generaties.

Vincent Verstift

20 september 2015 was voor mij een onvergetelijke dag. De reünie van Nederlands-Indië- en Nieuw Guinea veteranen in Dordrecht, waar ik bij mocht zijn. Prachtige toespraken. Als klap op de vuurpijl de presentatie van het boek “Onbereikbaar Dichtbij”, waar ik het ontwerp en lay-out van mocht verzorgen.

Trots en dankbaar dat ik deelgenoot mocht zijn van deze productie. Dankjewel.

Franklin de Jezus

20 September 2015 werden de ‘Vers van de Pers’ exemplaren van het boek ‘Onbereikbaar Dichtbij’ gepresenteerd aan Lt Gen Ted Meines en de grote groep Indie/Nieuw Guinea veteranen. De bezielende toespraak van Lt Gen Meines drong door tot in de poriën en het boek werd met veel enthousiasme & waardering in ontvangst genomen door de vele aanwezigen.

Het was mij een oprechte eer om aan dit boek mee te mogen werken & een voorrecht om aanwezig te zijn op de Veteranen Reünie van ‘Memori Senang’.

Hormat dar

Voor een overzicht van het werk van Glenn Siegers, zie https://glennsiegers.nl.

Glenn Siegers

Het boek Onbereikbaar Dichtbij, kreeg ik van mijn zoon Glenn Siegers. Een boek waarvan de samenstelling van de “Tempo Doeloe “ en de “hedendaagse” foto’s perfect van kwaliteit, en goed in tijdschema zijn geplaatst. Zelf ben ik oud-luchtmachter, op verschillende plaatsen gestationeerd geweest. Ook in W-Duitsland tijdens de Koude Oorlog. Daarom spreekt het boek als voornoemd mij enorm aan. Kortom een goed boek!

Ron Siegers

Mijn exemplaar van ‘Onbereikbaar Dichtbij’ ontvangen van Carel Banse tijdens de reünie van 20 september 2015. in Dordrecht. Het boek is prachtig! niet alleen qua inhoud, maar zeker ook qua lay-out en qua uitvoering.

Auteur van het boek “Een en al oor”.

Wies Groeneveld

Het boek heb al enige malen gelezen en het is niet alleen een pracht boek geworden maar ook de inhoud spreekt me aan. Het is een educatief boekwerk geworden en zou in het voortgezet onderwijs standaard moeten zijn. De geschiedenis van het Nederlands-Indië komt duidelijk in het licht door de verhalen van je vader en ook de geschiedenis in vogelvlucht geeft een uitstekend beeld van de gebeurtenissen 70 jaar geleden.

Ger de Jong

Ik heb al met erg veel mensen gesproken en ze vinden het een prachtig boek.

De foto’s zijn mooi en scherp, de lay-out is geweldig, ze zijn allen stuk voor stuk erg blij met hun boek. Kortom : het een schot in de roos, echt waar. Het mag echt gezien worden.

Mijn complimenten.

Eg Kiewiet

Elk interview is volgens een vast stramien opgebouwd: een foto van de oud-militair met zijn interviewer, anderhalve pagina tekst en dan anderhalve pagina met foto’s uit het album van de veteraan. Het zal niet verbazen dat de interviewers geen erg geoefende schrijvers zijn en dat de interviews (ook vanwege de beperkte ruimte) vrij oppervlakkig zijn. Het boek straalt echter van alle kanten uit, dat de makers veel plezier hebben beleefd aan het samenstellen van deze uitstekend verzorgde uitgave. Een project dat andere scholen zowel qua inhoud als vorm zal inspireren. Het is jammer dat de zwart-wit foto’s niet zijn voorzien van bijschriften.

Drs. J. van Zijverde

Mevr. Yvonne van Gils heeft meegedaan aan de crowdfundingactie voor de nieuwe documentaire ‘Klanken van Oorsprong’ van Hetty Naaijkens Retel Helmrich. Bij de loterij heeft Yvonne een exemplaar van het boek ‘Onbereikbaar Dichtbij’ gewonnen.

Hartelijk dank voor het prachtige boek. Ik heb het met veel interesse gelezen en bekeken. Het is een mooi document geworden. Mijn vader was ook een Indie veteraan. Daarom heeft het boek voor mij ook een speciale betekenis.

Yvonne van Gils

Dhr. Ernst Kraft van Ermel heeft meegedaan aan de crowdfundingactie voor de nieuwe documentaire ‘Klanken van Oorsprong’ van Hetty Naaijkens Retel Helmrich. Bij de loterij heeft Ernst een exemplaar van het boek ‘Onbereikbaar Dichtbij’ gewonnen.

Met veel belangstelling heb ik uw boek ‘Onbereikbaar Dichtbij’ gelezen. Een prachtig verzorgd boek met indrukwekkende verhalen en karakteristieke foto’s. Het verhaal van de veteraan moet m.i. meer verteld worden, opdat het wordt gehoord. Honderd procent eens ben ik het met Annabel van der Meulens opmerking : “Veteranen verdienen erkenning, respect en waardering” (p 57). Als ik me een kleine opmerking mag permitteren. Persoonlijk had ik graag gezien dat de foto’s werden voorzien van korte onderschriften/beschrijvingen.’

Ernst Kraft van Ermel

Hartelijk dank voor het toesturen van het mooi uitgegeven boek Onbereikbaar Dichtbij. We waarderen het dat u aan het NIOD gedacht heeft en nemen de publicatie graag in onze bibliotheekcollectie op. Het boek zal online te vinden zijn via onze bibliotheekcatalogus, de landelijke catalogus Picarta en de internationale catalogus Worldcat. In onze studiezaal is het beschikbaar voor onze bezoekers.

Marjo Bakker

Bedankt voor het toezenden van het boek!

Heeeeel goed en bijzonder lezenswaardig!

Cees Kroon

Graag wil ik jou en alle mede-organisatoren nogmaals hartelijk bedanken voor de bijzondere reünie, afgelopen zondag. Het was in één woord boven verwachting! En ook het boek is iets heel bijzonders geworden, ondanks mijn bijdrage, want over een jaar waarin niets ernstigs is gebeurd, valt niet veel te vertellen. Anderzijds denk ik, dat ik in Nieuw-Guinea een van de zeer weinige vrijwilligers (lees: idealisten) ben geweest. Er waren vrijwel uitsluitend beroepsmilitairen, maar om een jaar daar tussen te verkeren was ook heel leerzaam!